در جوشکاری اصطکاکی از حرارت تولید شده توسط اصطکاک بین دو قطعه برای
جوش دادن آن دو به یکدیگر استفاده میشود. بطور سنتی در جوشکاری اصطکاکی یک
قطعه را در طی یک سطح مشترک بر روی قطعه دیگری همراه با اعمال نیروی
فشاری آنقدر حرکت میدهند تا حرارت تولید شده بر اثر اصطکاک در فصل مشترک
قطعه، باعث نرم شدن ماده دو قطعه در مجاورت فصل مشترک شود. در این زمان بخشی از
ماده موجود در سطح مشترک دو قطعه که خاصیت مومسان (پلاستیکی) پیدا کرده به فضای
بیرون فصل مشترک رانده می شود. سپس حرکت نسبی دو قطعه متوقف شده و یک نیروی فشاری
بزرگتر اعمال می شود و همزمان دو قطعه شروع به سرد شدن میکنند. این عمل باعث جوش
خوردن دو قطعه به یکدیگر میشود. کلید اصلی عملیات جوشکاری اصطکاکی این است که از
آنجایی که ماده مذابی تولید نمی شود، جوشکاری در فاز جامد فلزات صورت گرفته
است.